Heavy sugar

Ώρα 18.00.Απόγευμα στη πρόβα. Ο Β. και ο Π. έχουν φτάσει από νωρίς .Βγάζουν τα όργανα απο τις θήκες,κουρδίζουν τις χορδές του μπάσου και τα τύμπανα που δείχνουν καιρο αχρησιμοποίητα.Σε λίγο θα έρθουν και οι υπόλοιποι,ο Δ. στη κιθάρα και ο Χ. στη φωνή.Ο ηχολήπτης τους που είχε σίγουρα περάσει τα 30 και τους έβαζε συχνά τις φωνές έχει καθίσει απο ώρα στη κονσόλα και καπνίζει. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα του χειμώνα και το στούντιο ήταν έρημο όπως και ο δρόμος απ έξω.Όλη ή πολη χωμένη στη καθημερινότητα κοίταζε τη δουλειά της,εκείνοι οι τέσσερεις φίλοι όμως όχι.Κανονικά έπρεπε να διαβάζουν για τις εξετάσεις που τους περίμεναν,έπρεπε να είναι σε κάποιο φροντιστηριακό μάθημα σ εκείνες τις απαίσιες πολυκατοικίες ή έστω έπρεπε να αλητεύουν με καμια γκόμενα σε στενά και μαθητικά στέκια όπως κάθε ''κανονικό΄΄ παιδί της ηλικίας τους.Κι όμως τίποτα απ΄αυτά δεν τους συγκινούσε όσο το συγκρότημα τους.Κρυφά μαζευόντουσαν όποτε μπορούσαν και πρόβαραν,πρόβαραν...το σαββατοκύριακο θα παίζανε live σε κάποιο μαγαζί,αλλά ούτε τέτοια τους ξεσήκωναν πια.Βρισκόντουσαν εκεί όλοι μαζί για τη μουσική,μόνο γι αυτή και για τίποτε άλλο.
Ο καθένας είχε μπει στους heavy sugar (έτσι λέγονταν το όνομα του group) για διαφορετικό λόγο.Ο Β. μετά απο ερωτική αποτυχία έκανε μαθήματα σε ωδείο για να διοχευεύσει την ενέργεια και την πίκρα του εκεί.Αν όμως η συμμαθήτριά του με την ψυχρότητά της βίασε τη καρδιά του,τότε το ΄΄σοβαρό΄΄ και ΄΄κλασσικό΄΄ ωδείο ήρθε να του βιάσει το πνέυμα.Ευτυχώς μια μέρα χειμερινή σαν ετούτη έπεσε πάνω στον Π.Τότε κατάλαβε ότι η πραγματική μουσική καμία σχέση δεν έχει με τις άψυχες παρτιτούρες και τις γραμμένες νότες.Πόσο λάθος είχε κάνει...Είχε διδαχτεί τα τόσα συναισθήματα της μελωδίας με τον πιό στείρο τρόπο,πρωτογνώρισε τη μουσική όχι σαν μια όμορφη γυναίκα αλλά σαν μια σιτεμένη γριά μέσα σε οίκο ανοχής.Ναι πράγματι...έτσι ήταν η πρώτη του μουσική εμπηρεία:τραυματική,όπως η πρώτη ερωτική εμπηρεία ενός νεου τη πρώτη του φορά σε ενα μπουρδέλο.Ευτυχώς που ήταν εκεί ο Π.Του μίλησε για το group και πρότεινε να γίνει μέλος.Ετσι άρχισε αυτή η μυστήρια φιλία.Ο Δ. απο την άλλη χτύπαγε τις χορδές της Gibson κιθάρας του για τελείως διαφορετικό λόγο.Έλεγε (στην αρχή τουλάχιστον) πως το έκανε για να αρέσει στις ΄΄όμορφες΄΄ του σχολείου.Και σαν κιθαρίστας το είχε πετύχει μια χαρά.Γιατί μια ΄΄κανονική΄΄ γοητευτική μαθήτρια του λυκείου απο δυο τύπους αγοριών μπορούσε συνήθως να γοητευτεί:απο έναν αθλητικό τύπο ή απο έναν ροκά guitar boy.Δεν έίχε σημασία αν ήταν καλός μουσικός ή όχι.Αρκούσε μόνο η κιθάρα για να γοητεύσει.Είτε έβγαζε μελωδία,είτε αποκρουστικό θόρυβο καμία σημασία δεν είχε.Δεν έψαχναν για ταλέντο έτσι κι αλλιώς οι φίλες του....γκόμενο αναζητούσαν.
Ώρα 18.15.Η πρόβα ξεκινά επιτέλους όταν κατέφτασαν και τα άλλα παιδιά ακούγοντας παράπονα και βρισιές απο τους παρευρισκόμενους.Η παρέα ρυθμίζει τους διακόπτες από τους μεγάλους Marshall ενισχυτές και στο χώρο ακούγονται τα πρώτα ηλεκτρικά ηχητικά κύματα..1 2 3 πάμε..Ο Π. χτυπάει τα drums δυνατά αλλά με ένα περίεργο συναίσθημα,η ραχοκοκαλιά του τραγουδιού βασίζεται επάνω του.Οι υπόλοιποι αρχίζουν και ξεμουδιάζουν.Κρατούν όσο μπορούν οπτική επαφή για να εποικοινωνούν.Η φωνή του Χ. δεν έχει ζεσταθεί ακόμα αλλά το φώς της μοναδικής λάμπας κάνει τα πάντα σ εκείνο το υπόγειο να φαίνονται μαγικά.Η πρόβα θα διαρκέσει για 2 ολόκληρες ώρες .Όση δόξα και αν αποκτήσουν,ότι και αν κάνουνε στην επαγγελματική ζωή τους,όσες επιτυχίες ή αποτυχίες περάσουν,όσο δέσμιοι και αν γίνουν απο το πάθος τους,την αγάπη τους,τη δουλεία τους,την κοινωνία τους,τις φιλοδοξίες τους δεν έχει σημασία καμιά.Για εκείνες μόνο τις 2 ώρες,είναι ελέυθεροι....