.jpg)
Στον κόσμο που γεννήθηκα τα βρήκα όλα γραμμένα
πάνω σε βλέφαρα κλειστά σε χείλη σφραγισμένα
γυναίκα τρυγεί την ζωή με βυσσινιά πορφύρα
δεν έχει ο μόνος πέρασμα ήλιο δεν έχ' η μοίρα
Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη
στης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
αμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;
Στον κόσμο που γεννήθηκα δε χάραξα πορεία
τσιγάρο μ' ανεμόχαρτο στρίβω στα πρακτορεία
να δω τον ήλιο ανάστροφα και τ' άστρα ζαλισμένα
να σταματήσω τη στιγμή με τα φτερά ανοιγμένα
Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη
στης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;
πως θες να γίνουμ' ένα;
Άλκης Αλκαίος
7 σχόλια:
Υπέροχο κομμάτι...
"αμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;"
Σ'αυτόν τον στίχο σκάλωσα,δεν ξέρω γιατι...
Εε, κι εγώ σαν την ονειροπαρμένη, μου θύμισε λίγο μακάβριο Μπωντλαίρ.. Ανατρίχιασα!... Ωραίο πάντως ;)
..."δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια σα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαϊδια"...
Μάλαμας... δεν έχω λόγια...
:)
αγγελινα καλως μας ήρθες,καλο αψεντολόγημα!
Ρε παιδιά σας ευχαριστώ πολύ που στέλνεται comments ακόμα,παρόλο που το blog είναι σχεδόν ανενεργό
Βλέπετε περνάω μια τόσο περίεργη κατάσταση στη ζωή μου.Τα πάντα γυρω μου κυριολεκτικά άλλαξαν.Σπίτι σχολή πόλη χώρα φίλοι blablabla
Και δεν έχω ακόμα καν απόλυτα τη πρόσβαση στο internet
Θα επιβιώσουμε όμως!!
και πάλι πολλά ευχαριστώ και πολλά συγγνωμη για την απουσία μου
keep blogging
τόσες φωτιές στα πέλαγα,τόσοι ξενιτεμένοι,ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη.
Για μένα εδώ συγκεντρώνεται όλη η ουσία.
Να τις θυμάστε τισ στιχάρες του Αλκαίου
Πολύ ωραίο κομμάτι!Με συνεπήρε!Την κουλημέρα μου!
Πανέμορφο.
Θα συμφωνήσω με την ονειροπαρμένη. Αγαπημένος στίχος:
"άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;"
Καλή συνέχεια στη ζωή σου. Προέχει να βάλεις τάξη εκεί. Εμείς θα περιμένουμε :)
Δημοσίευση σχολίου