Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Αντον Κορμπάιν-CONTROL


Σκηνοθεσία:
Ερμηνεία: Σαμ Ρίλεϊ, Σαμάνθα Μόρτον, Κρεγκ Πάρκισον, Αλεξάντρα Μαρία Λάρα.

Tο «Control» είναι μια σειρά από ασπρόμαυρες εικόνες που περιγράφουν αποσπασματικά τη δίνη στην οποία χάθηκε ο τραγουδιστής και αρχηγός των Joy Division Ιαν Κέρτις. Η ιστορία αρχίζει το 1973 στο γκρίζο Μάντσεστερ με τον εσωστρεφή νεαρό Κέρτις να κοιτάζει αδιάφορα προς το μέλλον. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το γκλαμ ροκ, με προεξάρχουσα μορφή τον Ντέιβιντ Μπάουι, γελοιοποιούσε διαχωριστικά όρια και κώδικες συμπεριφοράς, θέτοντας το ζήτημα της ταυτότητας σε μια νέα βάση ελευθεριότητας και αυτοπροσδιορισμού.

Συνεχίζεται παρουσιάζοντας την kitchen -sink καθημερινότητα του Κέρτις ανάμεσα στην οικογένεια, τη δουλειά (σε ένα γραφείο εύρεσης εργασίας), την ασθένειά του (έπασχε από επιληψία) και τη φυγή προς τον σκοτεινό και άγνωστο ορίζοντα που εξερευνούσε με τη μουσική του. Κλείνει στις ίδιες καταθλιπτικές γειτονιές του Μάντσεστερ, όπου ο Κέρτις έδωσε τέλος στη ζωή του την παραμονή της περιοδείας των Joy Division στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο δημιουργός του «Control», ο διάσημος Ολλανδός φωτογράφος αστέρων του ροκ Αντον Κορμπάιν, εικονογραφεί με στυλ το βιβλίο «Ιαν Κέρτις και Joy Division, αγγίζοντας από απόσταση» της συζύγου του Κέρτις, Ντέμπορα Κέρτις, συνθέτοντας μια ξεχωριστή βιογραφική ταινία. Το «Control» διαγράφει μια ελλειπτική τροχιά μακριά από το μύθο των Joy Division -μύθος, που δημιουργήθηκε μετά την αυτοκτονία του επιληπτικού Kέρτις τον Μάιο του 1980. Αυτή η απόκλιση από το μύθο είναι το μέτρο της αξίας του «Control». Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρώτη και επιπόλαιη ματιά το «Control» μοιάζει με ταινία δίχως στόχο, αφού στη θέση του πρωταγωνιστή βρίσκεται ένας τύπος μάλλον αδιάφορος ακόμη και για όλους όσοι λατρεύουν τα τραγούδια των Joy Division. O Kορμπάιν σκηνοθετεί ένα ψυχρό και διόλου μελοδραματικό οικογενειακό δράμα με αισθητικούς όρους μιας φόρμας που αποτυπώνει την ατμόσφαιρα των ροκ κλαμπ της εποχής και ταιριάζει στο μύθο ενός ροκ ειδώλου που ακροβατεί στο κενό σε απόσταση ασφαλείας από το κοινό του. Η στυλιζαρισμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία (του Μάρτιν Ρούε) αυτό το σκοπό εξυπηρετεί.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η ερμηνεία του νεαρού ηθοποιού Σαμ Ρίλεϊ.


άρθρο του Δημήτρη Μπούρα

8 σχόλια:

Αγγελίνα είπε...

επιτέλους καινούριο post!!!
προσπαθώ εδώ και μια βδομάδα να μπω στο blog σου...
διάβασε την απάντησή μου στο σχόλιο σου για τον Αγγελάκα...

:)

pittermilk είπε...

Holla aggelina
Εχεις δίκαιο άργησα να να ανεβάσω ποστ γιατί δεν έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον.
keep blogging
and
dont post to post!!!!

το φτυαράτσι είπε...

Sorry είμαι ασχετίλα με αυτό το θέμα αλλά πέρασα να αφήσω την κουληνύχτα μου!

pittermilk είπε...

φτυαράτσι μου!
είναι απλά μια ταινία που μιλά για ένα γκρουπ
την βλέπεις στο cinema ή σε dvd..
πολύ απλό έιναι βρέ!

Baby Lemonade είπε...

Την περίμενα πώς και πώς!
Το μόνο που μένει τώρα είναι να πάρω την απόφαση να την παρακολουθήσω (με διακατέχει μία απερίγραπτη ανία τον τελευταίο καιρό).

Αλήθεια, εσύ την είδες; Πώς σου φάνηκε;

pittermilk είπε...

Μωρό λεμονάδα!
την κατεβάζω δια της πειρατικής οδού τώρα.Κοίτα το soundtrack και μόνο που έχω είναι τέλειο
Και γενικά έχω ακούσει τα καλύτερα
Βλεπουμε!

Iliaxtida είπε...

την ειδες εσυ την ταινια?
παντως δεν ακουσα καλα λογια.....

Ανώνυμος είπε...

Ωραία ταινία, την είδα. Βέβαια είχαν γράψει υπερβολικά για αυτήν νομίζω.